پهنه بندی فقر مسکن در سکونتگاه های غیررسمی (مطالعه موردی: محله چاهستانی ها شهر بندرعباس)

فقر مسکن در شهرهای جهان امروز، یکی از نمودهای بارز فقر شهری محسوب می‌شود و اصولاً هرگاه صحبت از فقر شهری به میان می‌آید ناخودآگاه محلات زاغه‌نشین، آلونک­های فقیران به ذهن متبادر می‌شود و درواقع اگر فقر شهری را معادل زاغه‌نشینی معرفی کنیم که فقدان مسکن استاندارد ویژگی بارز این‌گونه محلات محسوب می‌شود. در تحقیق حاضر یافتن پهنه‌های فقر مسکن با روش تحلیل شبکه (ANP) و یافتن الگوی توزیع فضایی فقر با استفاده از آماره موران محلی (Anselin Local Moran’s I) در محله چاهستانی های بندرعباس موردتوجه قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از این است که 87 درصد از واحدهای مسکونی موجود در فقر زیاد تا بسیار زیاد قرار دارند که نشان‌دهنده وضعیت نامناسب زیست در سکونتگاه غیررسمی است. الگوی فضایی توزیع مقادیر فقر نیز نشان می‌دهد الزاماً روابط معناداری بین همه واحدهای مسکونی ازنظر میزان فقر وجود ندارد و تنها در قسمت­هایی از مرکز، جنوب و جنوب شرق محدوده، مقادیر زیاد فقر و در قسمت‌های شمال غرب و شمال شرق محدوده، مقادیر کم فقر به ترتیب تشکل خوشه‌های داغ-داغ و سرد-سرد داده‌اند که این امر حاکی از نسبی بودن مفهوم فقر دارد. در خاتمه برای بهبود وضع موجود راهکارهای ارائه‌شده که نیازمند توجه جدی مدیران و برنامه ریزان شهری و منطقه­ای می‌باشد.